Merhaba...

Uzun zamandır bir blog açmak ve fikirlerimi dünya ile paylaşmak istiyordum. Kısmet bugüneymiş. Ancak hangi alanlarda yazacağım, nasıl bir dil kullanacağım hakkında hiç bir fikrim yoktu hala da olduğunu söyleyemem. O zaman kendimi kısıtlamadan her konuda yazmak ve okurlarımla karşılıklı muhabbet eder gibi bir dili benimsemek en güzeli. Böylece herkese hitap eden bir blog oluşturmuş olacağım. Tabi sizlerinde fikirlerini almayacak değilim. Yazmamı istediğiniz konular olduğu vakit bana yazarsanız sizin isteklerinize göre de bloğumu şekillendirmiş olurum.

      

Bugün yazmak istediğim konu ise havanın böyle güzel olduğu zamanlarda, güneş böyle ışıl ışıl parıldarken içimdeki mutsuzluğun, depresifliğin nereden geldiği. Dışardan bakan insanlara göre çok rahat bir hayatım var. Ailem yanımda, bana aşık bir erkek arkadaşım var, çok iyi anlaştığım kardeşim var, arkadaşlarımla aramız iyi, herkesin waoooww dediği bir işim var, yediğim önümde yemediğim arkamda ama ben yine de mutlu değilim. Pek çoğunuz bu satırları okurken 'yuhh anasını satayım nankör karıya bak' diyorsunuz biliyorum. Ama birşeyler eksik işte, bu eksikliği de yıllardır bulamıyorum.

 

Mutlu olmayı , yaşımın gerektirdiği şekilde yaşamayı bende çok istiyorum ama olmuyor, olmuyor. İçimde hep bir ağlama isteği var, 'ağla açılırsın' demeyin çünkü hiç açılmıyor. İçimdeki bu kasvet, karanlık gitmiyor. Sevgilimin yaptığı sürprizler bile yetmiyor beni düzeltmeye.

 

Sanırım bu mutsuzluğun nedeni hayatımı gerektiği gibi yaşayamamak olduğunu düşünüyorum. Herkes fırıl fırıl gezerken ben evden işe, işten eve gidiyorum. Zaten haftanın 6 günü çalışıyorum, bir gün tatilim var onu da dilediğim gibi geçiremiyorum. Hayatımda acilen değişikliğe ihtiyacım var yoksa beynimi havaya uçurmam yakındır...